Twa gwiazda błyszczała tak jasno,
Nie możesz już nic nam powiedzieć,
Kto kazał tak mocno Ci zasnąć….?
Zaglądasz dziś z bardzo daleka,
Ze snu już się zbudzić nie możesz,
Czy Anioł otulił Cię skrzydłem…?
Kto zdoła zrozumieć to….Boże….
Ta rozpacz już oddech zapiera,
I ciężar straszliwy jest w duszy,
Tak brak Cię nam już, przyjacielu.
Jak mamy żal w sercu zagłuszyć…?
My kiedyś się przecież spotkamy,
I nie mów, że to pożegnanie,
Twój uśmiech tak ciepły, serdeczny,
Na zawsze w pamięci zostanie…
Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych.....
Nie wszystek umrę - nie wszystek umrzesz, w związku z dużym zainteresowaniem bloga Andrzeja i za zgodą rodziny my dwie bratnie dusze Beata i Ania będziemy kontynuować bloga, zapraszamy
